Parkway Drive 

Vorst Nationaal, Brussel, 12/09/2022

Full photo report: Fb Dump Parkway Drive

Pics: Cindy Frey (Dump Magazine)

Review: The Dead Daisies - Radiance

The Dead Daisies is een hard-rock bedrijf van Amerikaans-Australische makelij. Het heeft zes albums op zijn naam staan en onderging zeventien (!) muzikantenwissels. De oorzaak van deze wissels zijn mij onbekend maar zeker is dat kwaliteit niet aan de basis zal liggen. Ik denk dat we het meer moeten zoeken bij “ego’s” en “karakters”. Hun muziek kan je omschrijven als stevige bluesy hard rock. De band met huidige bezetting: Glenn Hughes (bas-zang), Doug Aldrich (gitaar), Brian Tichy (drums) en David Lowy (gitaar) heeft met dit zesde album ‘Radiance’ een klasseplaat afgeleverd. Tenminste voor de liefhebbers van het genre. Voor sommigen misschien oubollig, voor anderen een topplaat. Laat mij eerlijk zijn: ik hield mijn hart vast toen ik de naam “Glenn Hughes” zag staan. Zijn soloprojecten vind ik maar zus en zo en bij live-gigs is het ego belangrijker dan zijn performance. Maar op ‘Radiance’ is hij gewoonweg verbluffend. Zijn zangstijl en stem zit werkelijk gegoten in de songs. Nooit overdreven uithalen en nodeloos rekken. Wat een controle. De gitaristen zijn om vingers en duimen af te likken. En het slagwerk is super. Een zeer goede productie. Uiteraard hoor je gitaarriedeltjes die je eerder hoorde maar hey..Dit is het genre én het is zeer goed gebracht. Op ‘Radiance’ staan tien songs.

Opener ‘Face Your Fear’ is een meestamper van formaat met heerlijk gitaarwerk. ‘Hypnotize Yourself’ is een bluesy mid-tempo song met zeer mooie zangpartijen. Hughes haalt hier moeiteloos de hoge noten maar gelukkig wordt dit niet uitgemolken over de gehele song. Een iets snellere song is ‘Shine On’ . Titeltrack ‘Radiance’ is traag en heeft gedubte zang in het refrein. ‘Born To Fly’ is een ambiancemaker. Heerlijk swingend. Synths zijn goed geplaatst. ‘Kiss The Sun’ wordt ingeleid met een talkbox. Doug Aldrich ontbindt zijn duivels. Het refrein is een earworm. Afsluiter ‘Roll On’ is een schitterend gezongen bluessong dat langzaam wordt opgebouwd met strijkers (synths) op de achtergrond.

RADIANCE is schitterende hard-rockplaat geworden. Hun beste tot nu toe als je het mij vraagt. Het genre is met deze plaat ‘veilig’ gesteld.  Hopelijk doet de jonge generatie metalheads eens de moeite om hier (aandachtig) naar te luisteren.

Guido Grymonprez.

W-Festival, Oostende. 

Full photo report: 

W-Festival - Vrijdag 26/08/22

W-Festival - Zaterdag 27/08/22

Alcatraz Open Air 2022 

When the dust settles 

12/13/14 augustus 2022 - Kortrijk

Wat een weekend. Alcatraz Open Air maakte zijn naam als ruwe diamant der Belgische festivals op verschroeiende wijze wederom waar. Drie dagen lang van ’s morgensvroeg tot ’s avonds laat kregen we een line-up voorgeschoteld die niet de versmaden was. Binnenlands buskruit als Hippotraktor, Temptations For The Weak, Darqo en Cobra The Impaler werden afgelost door internationale kleppers als Ignite, Pro-Pain, Life Of Agony en As I Lay Dying. De nieuwe Helldorado-tent was een schot in de roos en kon goed gevuld op heel wat bijval rekenen. Daarnaast had je de headliners in de Swamp-tent en de Prison stage die deden waarvoor ze geboekt werden.

De sfeer was ongedwongen en uitgelaten. Festivalgangers van Luxemburg, Spanje, Brazilië, Kortrijk en omstreken verbroederden knuffelend onder een zinderende zon. Het stof van de Lange Munte steeg onder het voetengestamp omhoog om zich daarna in onze neus, oren en keel te nestelen. Er werd op tijd en stond gezorgd voor gratis water om het grind door te spoelen en de stembanden te smeren. Wie niet aan het keuvelen of zingen was, had een luchtgitaar of pitcher in de hand. We gingen iedere avond met een brede glimlach op het bestofte gezicht huiswaarts.

Now the dust has settled, blikken we tevreden terug en proberen we niet in het gapend zwarte gat gezogen te worden. De filmpjes op sociale media met David Attenborough-achtig commentaar zijn van het beste beeldmateriaal dat een festival ooit voortbracht.

De ticketverkoop voor editie vijftien is reeds afgetrapt.

Alcatraz u was wederom fantastisch.

Full photo report: 

Alcatraz Friday

Alcatraz Saturday

Alcatraz Sunday

Alcatraz Sfeer

More words & reviews: Dump FB Page

Pics & Words: BG - TV - ST (Dump Magazine) 

Dranouter Festival 2022

Full photo report: 

Dranouter Saturday

Dranouter Sunday

Pics: Koen Timmerman

Rammstein @ Park De Nieuwe Koers, Oostende

Der echte ‘Mannschaft’

Eindelijk was het zover. Na lang aftellen in ons beste Duits konden de lucky few één van de ticketmaster-beleggingen verzilveren. Oostende en de desbetreffende massa-event regelaars waren klaar voor de grootste volkstoestroom in de geschiedenis van de Koningin der Badsteden. Een slordige honderdduizend man, verdeeld over twee dagen tijd, zou komen opdraven én dat tijdens tourist season. Burgemeester Bart had zelfs een infoavond, om de gemoederen in de buurt te bedaren, georganiseerd. Nu het Duitse nationale voetbalteam zijn bijnaam kwijt is, kan die enkel nog weggelegd zijn voor Till Lindemann en zijn Mannschaft. Met de Flammazine in onze achterzak waren we klaar voor een Duitse pensenkermis met veel vuurwerk.

Onder de opgewekte tonen van Music For The Royal Fireworks van Georg Frideric Handel werd het spektakel genaamd Rammstein op gang getrapt. Armee der Tristen en Zick Zack, beide van het laatste album, dienden perfect als eerste luchtige amuses. De vele blije bakkes in het publiek en de gespannen gelaten van de plaatselijke brandweerlui waren het bewijs dat de sfeer goed zat. Met Links 2 3 4 en Sehnsucht schakelde de jukebox een versnelling hoger. Meezingers met een hoog oorwurmgehalte is dan ook sinds jaar en dag één van hun belangrijkste handelsmerken. Zeig Dich en Heirate Mich, twee van onze persoonlijke favorieten, waren ook aan de setlist toegevoegd. Niet de grootste hits uit de catalogus maar wel twee dijken van nummers die de huppelende vaart in het stuk hielden.

Tijdens deel twee werden alle kaarten op tafel gegooid. De Nord Stream gasleiding werd speciaal voor vandaag nog wat extra opengedraaid zodat de vele vlammen gretig het Oostendse luchtruim likten. Tijdens het tweeluik Deutschland en Radio werd er gebruld en gedanst dat het een lieve lust was. Rammstein moet zowat de grootste crowdpleasende band in de business zijn want wat daarna nog volgde was voer voor een voetenstampende fuif deluxe. Du Hast, Sonne, Ausländer, Du Riechst So Gut en Pussy werden tot in puntjes op een zwartgeblakerd dienblaadje afgeleverd en met open armen ontvangen. Bij de gestripte versie van Engel verhuisde de band even naar een eilandje in het midden van de mensenzee om onder oorverdovend applaus  in hun geliefde rubberbootje terug naar de hoofdbühne gedragen te worden. De bisronde liet de laatste twijfelaars, als die er nog waren, overstag gaan. Met de twee lijfliederen Rammstein en Ich Will werd het laatste grassprietje van Park De Nieuwe Koers omver geblazen. Verrückt, begeistert und sehr befriedigt konden we huiswaarts keren. 

Rammstein deed waar ze al vijfentwintig jaar voor geroemd en verketterd worden. Met makkelijke verteerbare tanzmetal een waar volksfeest organiseren.

Bg - Tv

Erik Weiss - Jens Koch