Rival Sons - Feral Roots 4/5
Bij zo goed als elke rotatie van onze aardse gehaktbal komt de Californische band ‘Rival Sons’ aandraven met een nieuw plaatje gevuld met kersverse tunes. Als sidedish serveren zij er naar goede gewoonte een albumhoes bij om spontaan op te ejaculeren (natuurlijk bij wijze van spreken, you pervs). Met hun jongste plaat ‘Feral Roots’, die eind januari werd gereleased, gaan ze verder op dit fantastische elan. De albumhoes is puur “fap-fap-fap”-materiaal, nog voor de muziek een kans heeft gehad je op te hitsen.
Dave Cobb, die al meerdere platen van Rival Sons door zijn vingers liet glijden, heeft opnieuw zijn magie gebruikt om dit album de nodige flavour te geven. Een leuk weetje, Dave heeft ook het nummer ‘Skydogs’ van onze jonge vaderlandse knapen ‘The Sore Losers’ onder handen genomen. Het resultaat is een verfijnde versie van ‘The Black Keys’ of met andere woorden, Triggerfinger-ish.
De plaat opent met ‘Do Your Worst’, een krankzinnig krachtig nummer dat blijft kleven als spaghetti aan de muur wanneer je de ‘is-ze-al-klaar-test’ doet. De harde toon is gezet. Voorlopig blijft mijn kritische pen dus zitten. Ook wanneer het volgende nummer, ‘Sugar On The Bone’, aanraast, hoef ik ze zeker niet uit te halen. Het nummer introduceert na dertig seconden een drumsound waardoor ik spontaan begin te kwijlen alsof ik voor het eerst blote tetjes zie. Je krijgt echter geen tijd om te recupereren, want met ‘Back In The Woods’, de tweede single van het album, volgt al een nieuwe klets op je smoel. Het nummer start met een drumroll waarvan mijn tepels nog steeds overeind staan en wat volgt is een vette rocksong, punt, einde discussie. Me like. Op naar de volgende! ‘Look Away’ begint vrij experimenteel en vanaf hier worden de nummers iets zachter en toegankelijker. Toch behouden de nummers hun kracht, wat erop wijst dat we met een steengoede band te maken hebben. Onze muzikale beleving eindigt met ‘Shooting Stars’. Dit lied geeft je het gevoel deel uit te maken van een rock ’n roll-versie van een gospelkoor: zang, handjesgeklap en alles erop en eraan, maar dan met gitaren.
Terwijl onze Rival Sons de horizon tegemoet rijden in hun volbloed Mustang Fastback (Yes, quite the imagination), blijven wij met een broek vol goesting achter, hopend dat hun volgende plaat even vet zal zijn. Gelukkig kunnen we ons ondertussen zoet houden met Feral Roots. Wie snel is kan ze ook op 27 februari bewonderen in Trix in Antwerpen.
The Odd Man out.